سبك زندگي: تلاش در جهت رشد باطن همسان ظاهر

حضرت اباجعفر، محمد بن علي، امام باقر عليه السلام: مَنْ كَانَ ظَاهِرُهُ أَرْجَحَ مِنْ بَاطِنِهِ خَفَّ مِيزَانُه‏.⁽¹⁾
كسي كه ظاهرش{تيپ و قيافه و رفتارش در پيش مردم}⁽²⁾ بهتر از باطنش{رفتارهاي مقابل خانواده مانند پدر و مادر و برادر و همسر و دوست و رفيق و يا خلوت} باشد پرونده سبكي⁽³⁾ دارد.
                             

---

(1): تحف العقول، چاپ جامعه مدرسين، 294.
(2): در لغت هر آنچه مقابلباطن قرار دارد، ظاهر ناميده مي‌شود، به همين علت ظاهر شامل شكل و شمايل فرد، نوع پوشش و لباس، نوع برخورد با بقيه و ساير رفتارهاي او كه در معرض ديد عمومي قرار دارد را شامل مي شود و مراد از باطن بر خلاف ظاهر است مانند: رفتارهاي مقابل خانواده مانند پدر و مادر و برادر و همسر و دوست و رفيق و يا خلوت.
حال اگر كسي در ديد عمومي چيزي بگويد و عمل و رفتار كندكه بهتر از فضاهاي خصوصي‌تر او باشد، اين ارجحيت رفتارهاي عمومي نسبت به بقيه رفتارهايش خبر از عواملي ناخوشايند براي خود فرد دارد: 1-عدم اعتقاد واعتماد به برخي از حرفها و رفتارهاي ظاهري خود، چون در پيش مردم كاري بهتراز آنچه در خلوت انجام مي دهد، انجام داده است. 2-وجود صفت و رذيله اخلاقينفاق در او كه در صورت درمان نكردن آن به رفتارهاي ناخشايندتر دست خواهد زد يعني از اين حالتهاي رفتاري به رفتارهاي منافقانه واقعي و خطرناك در طولزمان دست مي زند. 3-نشانه عدم احترام قائل شدن براي كساني كه حق بيشتري بهگردن او دارند 4-اين حالت دو شخصيتي كم كم در او نفوذ كرده و تبديل به شخصيت اصلي او مي شود به گونه كه دائما با اين درويي در صدد گول زدن بقيه نسبت به واقعيت خود مي شود و .... .
(3): با اين توضيحات و اضافه كردن اين مطلب كه عملي در پيش خداوند داراي ارزش و اعتبار است كه براي خدا باشد كه نشانه آن اينست كه در هر جايي چه در پيش مردم و چه در تنهايي خود و چه در پيش خانواده و يا شخص ديگري، عمل بدون هيچ تفاوتي و با بهترين كيفيت انجام شود، پس اگر شخصي ادبش و نمازش و ... در پيش خانواده و خلوت و مردم متفاوت است، يعني عملش يا براي دلش است يا آنها، نه خدا پس بديهي است كه پرونده عملش سبك باشد و در قيامت داراي جايگاهي ناخوشايند.

سبك زندگي: ابراز درخواست و نياز از خداوند

حضرت اباجعفر، محمد بن علي، امام باقر عليه السلام: إِنَّ اللَّهَ كَرِهَ إِلْحَاحَ النَّاسِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الْمَسْأَلَةِ وَ أَحَبَّ ذَلِكَ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ يُحِبُّ أَنْ يُسْأَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ.⁽¹⁾
خداوند از اظهار نيازهاي پياپي⁽²⁾ مردم نسبت به يكديگر بدش مي‌آيد ولي اين كار را نسبت به خودش دوست دارد و دوست دارد⁽³⁾ كه درخواستها و نيازها از او باشد.
                 

---

(1): تحف العقول، چاپ جامعه مدرسين، 293.
(2):درخواستهاي مكرر از بقيه بابت نيازهاي مختلف از قبيل درخواست شغل، پول، راه انداختن كاري كه با مشكل برخورد كرده، درخواستهاي چاپلوسانه ولي دانش آموز از معلم و مدير مدرسه، سفرهاي انتخابي به اين قصد كه از بقيه درخواست راي كند، با بدبختي و بيچارگي طرح دوستي با كسي مي ريزد تا زودتر كارش در اداره‌اي راه بيفتد و صدها مثال ديگر كه روزانه با آنها مواجهيم.
 (3): دوست داشتن خداوند با دوست داشتن ما بكلي متفاوت است وقتي خداوند مي گويد كه دوست دارم نيازهايتان را حتي كوچكترين نيازها را اول و آخر از من بخواهيد يعني اينكه اجرايي كردن درخواست و فراهم كردن اسباب برآورده شدن نياز را خودش برعهده مي گيرد، به عبارت ديگر اگر آن مسئله نياز واقعي و به صلاح ما باشد خداوند آن را سريعا (ادعوني استجب لكم) اجابت مي كند، بر خلافمردم كه يا نمي توانند خواسته ما را بر آورده كنند و يا اگر بتوانند چون از ظرفيتها و امكانات و نيازهاي دنيا و آخرت ما آگاه نيستند كمكشان بسان دوستي خاله خرسه خواهد بود و اگر احيانا كمكشان به صلاح ما باشد، تازه خواسته هايي دارند كه همچون زخم چركيني سرباز مي كند.