حضرت ابالحسن، علي بن الحسين، امام سجاد عليه‌السلام: اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي وَ بِإِصْلَاحِهِمْ لِي و بِإِمْتَاعِي بِهِمْ.⁽¹⁾
خدايا و بواسطه بقاء⁽²⁾ فرزندانم و اصلاح⁽³⁾ ايشان و استفاده⁽⁴⁾ از ايشان بر من منت بگذار.
نسبتمن با فرزندم در مورد شئون مختلف حيات او مي تواند در سه مورد بالا خلاصه شود و به تعبيري اهداف من را در ارتباط با وي را تشكيل دهند. اينكه تكليف خود را در اين مسير پر پيچ و خم بدانيم و بدانيم كه بايد به دنبال چه چيزهايي باشيم براي آنها كه به دنبال ساختن يك انسان هستند خيلي مهم است، پدر و مادري كه نمي داند مي خواهد چه بكند تصميماتش بر اساس گريه و اخم و شادي و دلتنگي و خواستن هاي فرزندش شكل مي گيرد و نتيجه اش جز يك فرزند شل ووارفته و لوس و پرتوقع و ... نخواهد بود.
در ادامه امام سجاد عليه السلام در ذيل اين خصوصيات كلي مواردي را بيان مي كنند كه بايد ملاك عمل يكشيعه علوي در تربيت فرزند قرار گيرند، انشاءالله يك به يك به همه آنها خواهيم پرداخت.
                                 

---

(1): دعاي بيست و پنجم صحيفه سجاديه امام زين‌العابدين عليه‌السلام.
(2): واژه "بقاء" در مفهوم خويش دوام و ثبات را در بر دارد.
(3):اصلاح در مقابل فساد و افساد به كار برده مي‌شود. عبارت " بِإِصْلَاحِهِمْ لِي" به معناي اصلاح فرزندان كه اصلاح ايشان به نفع من پدر و مادر است.
(4):استفاده به معناي بهره‌برداري و بهره‌مند شدن از فرزندان است. عبارت " بِإِمْتَاعِي بِهِمْ" به معناي بهره‌برداري و استفاده به سبب فرزندان است، كه در آينده مصاديقي از اين استفاده ها و بهره برداريها خواهد آمد.