حضرت ابالحسن، علي بن موسي، امام رضا عليه‌السلام: ...لَا تَدَعُوا الْعَمَلَ‏ الصَّالِحَ وَ الِاجْتِهَادَ فِي الْعِبَادَةِ اتِّكَالًا عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ عليهم‌السلام‏، لَا تَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ عليهم‌السلام وَ التَّسْلِيمَ لِأَمْرِهِمْ اتِّكَالًا عَلَىالْعِبَادَةِ فَإِنَّهُ لَا يُقْبَلُ أَحَدُهُمَا دُونَ الْآخَر ... .⁽¹⁾
باتكيه بر محبت آل‌محمد عليهم‌السلام، عمل صالح و مجاهدت در راه خدا را ترك نكنيد⁽²⁾، با تكيه بر اعمال و عبادات نيز، محبت آل‌محمد عليهم‌السلام و تسليم بودن در مقابل سخنان و اوامر ايشان را ترك نكنيد، چرا كه هيچكدام بدون ديگري قبول نخواهد شد.
   

(1): بحارالانوار، چاپ بيروت، ج75، ص348.
(2):محرم و فاطميه و اعياد شعبانيه به مجالس اهل بيت رفتن و صبح و شام در مجالس بودن، كربلا و مشهد و قم زيارت رفتن، نذري دادن و سفره انداختن و ختمبرداشتن و سينه زدن و غذا دادن در مجالس اهل بيت و ... بدون خمس و امر به معروف و حجاب و احترام به نماز و در مقابل دشمنان دين موضع داشتن و كمك به فقرا و به يتيم رسيدگي كردن و ... يعني وقت تلف كردن.

سبك زندگي: سرمايه گذاري هم براي گفتار، هم روح و نفس، هم رفتار و عمل

امام علي‌بن‌موسي‌الرضا(ع)، به نقل از رسول اكرم(ص): الْإِيمَانُ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ.(1)
ايمان يعني هم اقرار به وسيله قوه ناطقه(2) ، هم قبول و درك با قلب و درون(3)، هم عمل  و رفتار با همه اعضاي بدن(4).

---

(1): عيون اخبارالرضا(ع)، نشر جهان، ج2، 28.
(2): با توجه به دامنه معنايي كه براي كلمه "لسان" در لغت به كار رفته، مراد از آن فقط زبان آدمي نيست، بلكه مراد از آن، قوه ناطقه است كه گاهي بوسيله زبان به سخن مي‌آيد، و گاهي بوسيله نوشتار و متني اين اقرار به ظهور مي‌رسد و گاهي به وسيله ايماء و اشاره كه افراد و كر و لال از آن استفاده مي‌كنند ظاهر مي‌شود و ...
(3): كلمه معرفت زماني به كار مي‌رود كه فردي دانستنيهاي خود از سطح لقلقه زبان و بازي با كلمات به سطح عميقتر آن يعني درك و فهم دروني برساند، شما به شخصي مي توانيد يك سري اطلاعات در مورد گرماي بخاري بدهيد ولي تا وقتي اين شخص خود اين گرما را با دست لمس نكند اين گرما را درك نخواهد كرد كه به اين حالت از درك، معرفت مي‌گويند، البته معرفت از مسيرهاي گوناگوني حاصل مي‌شود كه برهان و ادله عقلي آشكار و قوي يكي از آنها است.
فرق اين فقره حديث با قسمت قبل در همين است كه به شخصي اطلاعاتي رسيده بعد به آنها اقرار مي‌كند نظير شخصي كه چون در يك جامعه مسلمان زندگي مي‌كند و مطالبي پيرامون وحدانيت خداوند شنيده، ظاهرا به زبان مي‌گويد "لا اله الا الله"، كه اين مرحله اول است و به آن اقرار زباني مي‌گويند و بعد از اين مرحله با تحقيق و پرسش پيرامون اين بحث اعتقادي و كلامي ، اين اقرار را با عقل و درون خود باور مي‌كند، كه اين مرحله دوم از اجزاء ايمان است كه هنوز با جمع اين مرحله به اضافه مرحله قبل ايمان در وجود فرد شكل نگرفته است و بايد به مرحله سوم نيز ضميمه شود.
(4): مراد از "اركان" اعضاي بدن است، يعني اعمال و دستوراتي كه از جانب خداي متعال توسط پيامبر(ص) و اهل بيت(ع)، آورده شده بايد اطاعت شود تا زنجيره توليد محصولي به نام ايمان تكميل شود.

امام علي‌بن‌موسي‌الرضا(ع) به نقل از رسول اكرم(ص):إِذَا كَانَ يوْمُ الْقِيَامَةِ يُدْعَى بِالْعَبْدِ فَأَوَّلُ شَيْ‏ءٍ يُسْأَلُ عَنْهُ الصَّلَاةُ فَإِنْ جَاءَ بِهَا تَامَّةً وَ إِلَّا زُخَّ‏ بِهِ فِي النَّارِ.(1)
در روز قيامت بنده را فرا مي‌خوانند و سپس اولين چيزي كه از او سوال مي‌شود در مورد نمازش از او پرسش مي‌شود، اگر نمازي كه از دنيا با خود آورده تمام و كامل باشد به مراحل بعدي مي‌رود و در غير اين‌صورت با عصابنيت و خشم به داخل آتش پرتاب(2) مي‌شود.

(1): عيون اخبارالرضا(ع)، نشر جهان، ج2، ص31.
(2):" زُخَّ " به معناي پرتاب و انداختن با حالت خشم و عصبانيت مي‌باشد.