حضرت ابالحسن، علی بن الحسین، امام سجاد علیه‌السلام: اِلَهِی ... وَ اجْعَلْهُمْ أَبْرَاراً⁽¹⁾ أَتْقِیَاءَ⁽²⁾ بُصَرَاءَ⁽³⁾ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ⁽⁴⁾ لَک‏ ... . ⁽⁵⁾

اله و معبود من، فرزندان را اهل اطاعت از روی صدق، خود نگهدار، اهل ارزیابی همه جانبه، اهل گوش دادن و عمل کردن نسبت به سخنانت قرار ده.

---

(1): ابرار جمع کلمه «بر» می باشد که معنای آن نیکی کردن از روی صدق می باشد، به این معنا که با دستت چیزی به دیگری بدهی ولی در دل احساس کنی که چیزی از اموالت کم شد بلکه چیزی بدهی و شاد باشی که خداوند از این کار تو خشنود است، بنابراین پایین تر از این حالت داخل در گروه ابرار نیست بنابراین حتی شهید، زمانی از ابرار به حساب می آید و داخل در این دسته می شود که مانند سید الشهداء علیه السلام راضی به قضای الهی و خشنودی خداوند باشد « رِضاً بِقَضائِکَ وَ تَسْلیماً لَامْرِکَ، لا مَعْبودَ سِواکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثین‏»، البته گرچه همه آنهایی که در گروه ابرار داخل می شوند دارای درجات و مقامات و امکانات بهشتی یکسانی نیستند و البته سید الشهداء بالاترین رتبه آنرا دارا هستند.
(2): واژه اتقیاء از کلمه «وقی» گرفته شده که مفهوم آن خودداری و پرهیز درونی و بیرونی است و آنکس که در درون اراده ای قوی دارد و آنرا پرورش داده و با تخیلات فاسد سریعا فرو نمی ریزد و این حالت خودداری درونی یک حالت و ثابت و پایدار در شخصیت او شده را می توان گفت که وارد گروه اتقیاء شده است، نه اینکه ساعتی در دسته بی حجابان است و ساعتی در حرم امام هشتمی که امر به حجاب کرده.
(3): خیلی سعی کردم که در فارسی واژه ای همسان بصیرت در عربی پیدا کنم که نتوانستم بنابراین این کلمات را «اهل ارزیابی همه جانبه» که باز هم ناتوان از رساندن مفهوم آن است را نوشتم، اما خیلی کوتاه اشاره کنم که بصیرت صرف نگاه کردن شناسنامه ای به یک پدیده نیست و اینکه مثلا بدانیم این حزب سیاسی نامش چیست، چگونه شکل گرفت، برنامه ها و اهدافش چیست که همه اینها خوب است ولی مهمتر از همه این موارد و قبل از اینها، شناخت معیارها و ملاکهای خداوند و دین خدا در تقسیم بندی افراد و جریانها و شناخت آن زمینه ها و خصوصیاتی است که افراد اعمالشان را بر اساس آنها شکل می دهند، که برای شناخت این ملاکها و معیارها راهی جز فهم قرآن و روایات نیست.
(4): کسی که گوشش در و دروازه است، حرم می رود ولی دروغ می گوید با نامحرم می خندد و غیبت می کند و تهمت می زند و قضاوت بیجا در مورد آدمها و مسائل کشور می کند و حجاب ندارد. نذری می دهد و  اسراف می کند و اهل تجملات است و ... ، مشخص است که نمی تواند مقامات انسانی را طی کند، بلکه باید هم گوش کرد و اطاعت. 

حضرت ابالحسن، علی بن الحسین، امام سجاد علیه‌السلام: اِلَهِی ... وَ أَدْرِرْ⁽¹⁾ لِی⁽²⁾ وَ عَلَى یَدِی⁽³⁾ أَرْزَاقَهُم‏ ... . ⁽⁴⁾
اله و معبود من، روزی فرزندان را کثیر و همیشگی به گونه ای که به نفع من  باشد و بر دستان من، جاری ساز. 

---

(1): این واژه در مواقعی به کار می رود که گوینده در صدد رساندن معنای کثرت و فراوانی و دوام در مفهومی که می خواهد به کار ببرد، باشد و در اینجا نیز حضرت در مقام دعا و درخواست روزی برای فرزندان از خداوند متعال حداکثر را طلب می کنند و کسی هم جز خداوند متعال نمی تواند درخواستی با این خصوصیات که حضرت دارند را برآورده کند.
(2): روزی کثیر و همیشگی می تواند موجب طغیان آدمی نیز گردد کما اینکه اکثرا انسانها اینگونه هستند و مال زیاد که یکی از مصادیق روزی است، نه تنها عقل و تواضع و شجاعت و صبر و توکل و ده ها خصلت انسانی دیگر را در آنها رشد نداده که سبب سقوط آنها نیز شده، از این رو امام علیه السلام از کلمه (لی) که معنایش به نفع و صلاح باشد استفاده کرده اند یعنی خدایا روزی کثیری به من بده که موجب رشد انسانیمن شود نه سبب طغیان من و فرزندانم.
(3): روزی انسان از طریق انسانها یا واسطه های مختلف می تواند به دستش برسد که طبیعتا هر کسی با انگیزه ها ونیت های مختلف چه از نوع الهی آن و یا شیطانی می تواند چیزی را به کسی بدهد و در مقابلش چیزی بخواهد و یا نخواهد به همین جهت حضرت از خدا می خواهند که واسطه این رساندن روزی خودشان یعنی پدر خانواده باشد که این مسئله از جنبه های مختلف و تاثیرگذاری بر فرزندان قابل بررسی است.
بنابراین جز خدای متعال نمی تواند این مسیر طولانی و سخت و پیچیده را یعنی رساندن وبرآورده کردن روزی فرزندان را در طول این چندین سال آنهم با این خصوصیاتی که مدنظر امام در این دعا بود را برآورده کند؛
-روزی کثرت و دوام داشته باشد
-روزی در جهت رشد فرزندان و خانواده باشد
-واسطه رساندن این روزی پدر باشد
چراکه در طول این مدت عوامل متعدد محیطی در زندگی انسان وجود دارد که مانع رسیدن نیازهای یک خانواده از بیماری گرفته تا گرانی و نا امنی و سایر عوامل دیگر، خواهد شد.
(4): دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه امام سجاد علیه‌السلام.