سبك زندگي: كمك به فقير نعمتي براي رشد

حضرت اباابراهيم، موسي بن جعفر، امام كاظم عليه‌السلام: إنّ اللَّه يقول: إنّي لم أغن الغنيّ لكرامة به عليّ، و لم افقر الفقير لهوان به عليّ، و هو ما ابتليت به الأغنياء بالفقراء، و لولا الفقراء لم يستوجب الأغنياء الجنّة.⁽¹⁾
خداوند مي فرمايد: اينكه كسي را پولدار و ثروتمند كرده‌ام به اين دليل نيست كه لازم است او را مورد كرامت قرار دهم و اينكه افرادي در جامعه به فقر دچار شده‌اند، به دليل به اهميت بودن آنها نيست⁽²⁾، بلكه اين مسئله و اتفاق، آزمايش و وسيله امتحاني براي ثروتمندان است كه با اين فقرا چگونه رفتار مي‌كنند كه اگر اينفقرا نبودند، ثروتمندان ارزش بهشت را نداشتند.
    

(1): الجواهر السنية في الأحاديث القدسية، محمد بن حسن حر عاملي، انتشارات دهقان، ص696.
(2): اراده و اختيار انسان ها در چهارچوب اراده و مشيت الهي است، يعني اگر انساني تلاش مي‌كند و مسيرهاي مختلف را طي مي‌كند براي اينكه مال مشروعي بدست آورد، ولي چيزي نصيب او نمي‌شود، همه اين زنجيره فعاليت از ابتدا تا انتها در دايره قدرت و خواست الهي است و اگر خدا اراده كند در هر لحظه از اين مسير مي تواند روح او را از بدنش خارج كرده و مسير روزي را بر او بندد و همچنين اگر شخصي ديگر همين زنجيره و مسير را طي مي‌كند و به ثروت مشروعي مي‌رسد باز در دايره قدرت الهي دارد فعاليت مي‌كند و لحظه لحظه فعاليت مادي او با نظارت و دادن قدرت از جانب خداوند طي مي‌شود و شاهد آن همان مرگ و قبض روح است كه در هر لحظه از اين فعاليت مادي امكان دارد اتفاق بيفتد كما اينكه براي عده‌اي اتفاق افتاد و از ثروتهاي كلان بازمانده‌اند.
بنابراين غنا و فقر به دست خداست و وسيله‌اي است براي مشخص كردن اهل بهشت و جهنم.